MADALYONUN İKİ YÜZÜ

Eskiye dönüp  baktığımızda  tüm branşlarda  Türkiye genelinde isim sahibiydik. Ne sporcu çıkardı bu şehir. Ne oldu da bu hale geldik  bir kuyunun dibine itildik. Yok edildik.  peki neydi bizi bu duruma getiren.

Sahipsizlik mi cahillik mi  yoksa gözünü para bürümüş kan emiciler mi.  Geldik bu günlere madalyonun  bir yüzü idi bunlar günümüze gelindiğinde  jenerasyon  değişti. Daha bilgili daha çalışkan bir nesil  başarıya aç kişiler çoğaldı. 

Örnek tesisler çoğaldı. Branşlarda kıpırdama başladı. Özellikle futbolda  bir çıkış yakaladık. Ona da sahiplenme tam değil.  Altyapıda yetişen değerlerimizi hep başka takımlar sahipleniyor.  Bizler buna engel olamıyoruz.  Atletizm ve Judoʼda tekvandoda ve hentbolda  çıkışlar başladı.

Bu işler için taşın altına elini koyan idealist yöneticiler helva yapmayı  sporculara bırakmadan  kendileri yapıp, “buyurun yiyin” diyorlar. Bu yapılanlar 3. ligteki İçel İdman Yurdu için de geçerli  MERSİNİMİZİN  futbolda şu an tek temsilcisi olan İçel İdman Yurduna sahip çıkılması gerekir. Sevgi değişmeyen  bir değerdir.

Bu sevgi MİY ruhudur. Bu ruh temelde vardır.  Bunun örneği taraftardır. Usanmadan ruhla desteğe devam ediyorlar.  Bir gün mutlaka taşlar  yerine oturacaktır.  Haydi güzel MERSİNİMİN DEĞERLİ İNSANLARI taşın altına elini koyanlara  inanalım destek olalım. Bu da madalyonun diğer yüzü idi. Şimdi soruyorum,  “eskide mi kalalım  yeniye mi  omuz verelim”  karar sizin.  Bana soracak olursanız, “ tavuk mu yumurtadan çıkar  yumurta mı tavuktan” , “ben anlamam” derim. Horoz misali vura vura yükselirim.

Bence siz de öyle yapın. Sağlık esenlik dileklerimle.