Tanıtım kartında, isimliğinde ünvanı şehit çocuğu yazıyor.
İlkokul birinci sınıf, yedi yaşında..
Saymayı herkesten önce öğrendi..
Bir yaşında babadan ayrı kaldı..
İki yaşında hastalandığında babadan ayrıydı..
Üç yaşında baba seni duyamadı..
Dört yaşında babam nerede, ne zaman gelecek sorularına cevap bulamadı..
Beş yaşında babasıyla parklara gidemedi, oyunlar oynayamadı..
Altı yaşında elinden tutup okula birlikte gideceği babası yanında yoktu..
Yedi yaşında babası şehit oldu..
Hayattaki ilk ünvanını aldı şehit çocuğu..
İlk baba demeyi, ilk baba yazmayı öğrendi ama;
Duyuramadı sesini, gösteremedi yazısını..
Hayat acılarla çok erken başladı..
Herkesten iyi öğrendi vatan, millet, bayrak, şehit, ezan ve insan kavramlarını.
Dik durmayı asla vazgeçmemeyi ve örnek olmayı öğrendi babasının naaşı önünde.
Üniforması, şapkasıyla selam verdi tüm vatana ben buradayım birlikte kazanacağız dedi.
Hep onurlu başı dik olacak ama hep bir yanı eksik kalacak şehit çocuğunun.
Ağlamayacak, el pençe durmayacak, haksızlık karşısında susmayacak..
Bize düşen onu ve tüm şehit çocuklarını yalnız bırakmamak.
Babası ona para, mal, mülk bırakmadı.
Ona vatan bıraktı, onur bıraktı, isim bıraktı.
Emanetsin vatana;
Şehit Çocuğu..